Jolande Verbeek (61) was 37 jaar in vaste dienst bij KLM, waarvan 25 als senior-purser. Ze vond het een wereldbaan, maar maakte in december 2020 toch gebruik van de Vrijwillige Vertrekregeling (VVR). En ze heeft er geen moment spijt van gehad. Het lanterfanten bevalt haar prima, al begint het inmiddels een beetje te kriebelen. Ze heeft trouwens wel een paar tips voor haar werkende collega’s.
In 1983 begon ik tijdens mijn rechtenstudie als zomerstewardess. Net zoals heel veel zomerstewardessen ben ook ik blijven hangen. Al snel werd ik daarnaast nevenfunctionaris, zoals productspecialist, en juist die combinatie maakte het al die jaren tot een droombaan. Ik ben onwijs dankbaar dat ik zo’n mooi werkzaam leven heb gehad en dat ik daarbij zo ontzettend veel leuke mensen heb ontmoet. Ik heb natuurlijk veel vrienden die nog vliegen, dus ik hoor nog van alles.
Op mijn 56ste ben ik met deeltijdpensioen gegaan en ben ik gestopt met mijn nevenfunctie. Het idee was dat ik vervolgens wat langer zou doorwerken, tot 62 of 63 jaar. Tip één aan collega’s: het deeltijdpensioen is echt iets om over na te denken. Voor mij betekende het dat ik 50 procent ging vliegen terwijl het mij niet veel in de maand scheelde aan inkomsten. Minder werken, betekent langer fris en fruitig blijven en maakt langer doorwerken een optie. (Let op, de consequenties zijn per individu verschillend. Bekijk uw persoonlijke situatie in de planner of bel met één van onze pensioenmentoren).
Vrijwillige vertrekregeling
Maar toen kwam corona, en vervolgens de VVR. Aanvankelijk dacht ik: dat ga ik echt niet doen, ik vind vliegen veel te leuk. Maar twee weken later werd ik op een ochtend wakker en dacht ik: vliegen is de komende paar jaar waarschijnlijk helemaal niet zo fijn, en als het wel weer een beetje leuk wordt, ben ik met pensioen. Dus ben ik gestopt, op 1 december 2020, samen met nog 2000 collega’s. Dat leek me beter dan twee jaar doormodderen.
Vriendinnen zeiden dat ik helemaal niet geschikt was voor pensioen. Maar ik moet zeggen: ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Meteen na mijn vertrek kregen we natuurlijk de lockdown, dus ik miste niet zo veel. En door twee zware knieoperaties was ik een jaar lang behoorlijk immobiel. Eigenlijk was het een soort reset. Ik heb een cursus lanterfanten gedaan en ik bleek daar best goed in te zijn.
Maar na dat jaar was ik wel klaar met helemaal niks doen en ben ik in de RAI in het coronavaccinactiecentrum gaan werken, tijdens inentingscampagnes.
Tip twee voor collega’s: als u voor uw 60ste stopt, mag u wel werken, als u maar de intentie had om te stoppen.
Lanterfanten
Het afgelopen jaar heb ik ook veel gereisd. Zo ben ik met een vriendin drie weken naar India geweest, waar ik een Ayurveda-kuur heb gedaan, een oude Indiase geneeswijze. Ik had geen idee wat dat inhield, maar ik heb het superleuk gehad, met allemaal lieve mensen, en heel relaxed. Ondanks dat ik niet van Indiaas eten houd. De ontspanning in India kon ik heel goed gebruiken, want ik was net bezig een huis te kopen. Volgende stap is de verbouwing.
Het zou best kunnen dat ik daarna weer wat ga werken, tussen het lanterfanten door. Het begint een beetje te kriebelen. Het pensioenfonds gaat misschien werken met gepensioneerde leden voor het PIT, het Pensioen Inspiratie Team. Ik heb daarover een bijeenkomst bijgewoond. Ik denk dat ik collega’s nuttige tips kan geven over hun pensioenkeuzes en over hun leven na pensionering. Dat is me op het lijf geschreven.
Ik heb altijd goed op mijn financiën gelet. Rond mijn 35ste had ik al een huis gekocht en dat was absoluut één van mijn beste investeringen. Ook heb ik sinds die tijd steeds geld opzij gelegd voor later. Dat geeft je een gevoel van vrijheid; in de portemonnee én in het hoofd. Dat is meteen mijn derde tip: als men later een wat ruimer inkomen wil hebben, ga er dan zo vroeg mogelijk mee aan de slag!’
