Ik ben een gemiddelde KLM cabin attendant. Toen ik dat constateerde schrok ik – want wie wil er nou gemiddeld zijn? Zo ben ik met 46 jaar ongeveer op de gemiddelde leeftijd van het cabinekorps. Ook reageer ik vaak net als andere collega’s over diverse onderwerpen op social media. Zelfs over mijn pensioen denk ik gemiddeld, namelijk: niet of nauwelijks.

Een pensioen met AOW is er voor mij pas over ruim twintig jaar. Dat klinkt ver weg. Maar: ik werk nu twintig jaar in de lucht en die tijd is voorbijgevlogen. Ik was er zo een die ‘een jaartje’ ging vliegen en ik vind het nog steeds geweldig. Een rekensommetje leert me dat ik vanaf nu telkens langer heb gewerkt dan dat er jaren tot mijn pensionering zijn. Terwijl er een grote aanwas is van telkens jonger wordende collega’s. Dat is dubbel schrikken. Ouder worden is één ding, ermee geconfronteerd worden is een tweede.

Lieve oudjes

Braaf stop ik jaarlijks mijn Uniform Pensioenoverzicht (heeft niets met het blauwe uniform te maken) in mijn administratiemap. Een paar seconden lang vergelijk ik het gespaarde tegoed met dat van het jaar ervoor, schud meewarig mijn hoofd over de laagte ervan en denk hardop: daar zou ik toch eens wat aan moeten doen. Vervolgens ga ik door met mijn leven. In de media zie ik geregeld nieuws over een wijzigende pensioendekkingsgraad, de gestegen AOW-leeftijd en hoe lieve oudjes wegkwijnen in het huidige zorgstelsel. Dan schrik ik weer, vooral van dat laatste. Ook schrik ik van hoe ik erna weer gewoon door ga, net als vele anderen. Zijn dit onderwerpen van gesprek in de galley of op de route? Niet of nauwelijks. Ik zei toch dat ik gemiddeld was.

Amsterdams Peil

Vorige maand nog, ik kreeg een mail van het pensioenfonds. Iets over het NAP. Mijn eerste reactie was: wat heeft mijn pensioen te maken met de waterstand van het Normaal Amsterdams Peil? Staat het water mij aan de lippen? Het zal toch niet? Het bleek niet de eerste keer te zijn dat de Blue Sky Group mij informeerde over het Netto Aanvullend Pensioen. En net als de vorige keren, verdwijnt die mail gelijk in mijn digitale prullenbak, is pas over twintig jaar belangrijk denk ik. Een paar uur later zie ik op KLM crew facebook berichten over het datzelfde NAP. Is er dan toch een overstroming in Amsterdam? Nee, het blijkt dat de naam of het geslacht vermeld in de brief niet dezelfde is als die van de ontvanger.

Gulle gezagvoerder

Ik bekijk mijn brief: ook ik heet nu anders, volgens het pensioenfonds. Intussen stromen de reacties op social media binnen, de meesten kunnen er gelukkig wel om lachen. Kan gebeuren natuurlijk en iemand van het pensioenfonds biedt al excuses aan voor de fout. Ook zegt zij dat het pensioen zoals vermeld in je persoonlijke online overzicht, wel klopt. Wat vind ik dát nou jammer! Mijn fantasie was namelijk al op hol geslagen en ik hoopte dat mijn verkeerd geadresseerde collega een bijna-gepensioneerde gulle gezagvoerder zou zijn. Die zijn carrière lang hard had gewerkt, veel had gespaard en dit alles had bijgestort in diverse potjes, fondsen en beleggingen waar ik geen kaas van heb gegeten. En dit pensioen nu aan mij gunde. Vooruit, ik zou hem echt wel hebben uitgenodigd in mijn strandhuis op Mauritius, zo ben ik wel. Ik log in op klmcabinefonds.nl en constateer dat ik later hooguit een weekje Texel kan boeken als ik wil blijven leven zoals nu – weg zijn die mooie dromen. Toch die collega eens aanspreken hoe hij dat doet, of zijn pensioen ook zo gemiddeld is. Wanneer ik bij het onderwerp NAP kijk op de pensioensite, zijn er veel collega’s die enorm slimme vragen stellen en daarop heldere antwoorden krijgen. Hallo, waarom weet ik dit niet!? Ben ik dan qua pensioenintelligentie zelfs onder het gemiddelde? Ik schrik alweer – ja, ja, het was me inderdaad nogal een dag.

Leef nu

Goed, dat NAP dus. Er blijkt zelfs enige urgentie te zijn, want het pensioenstelsel is veranderd, al bijna twee jaar geleden, zo stond in al die informatie die ik eerder kreeg. Nu moet ik voor 1 november beslissen of en hoeveel ik zelf bijstort in het pensioenfonds, voor aanvullend pensioen, per 1 januari 2018. Ineens ben ik alert, zelfs afgelopen vlucht ging het hier over in de galley en die collega’s waren jonger dan ik. Belangrijk, want zij halen Mauritius nog wel als ze even doorsparen. Ik ontvang nu weliswaar meer salaris door die pensioenwijziging, maar met mijn minder snel groeiende pensioenpot haal ik dat spreekwoordelijke Texel niet eens en strand ik op de Waddenzee met een lege portemonnee. Want ik wil later natuurlijk wel, als ik écht oud ben, culturele en culinaire uitstapjes blijven maken in mijn woonplaats, of sowieso lekker wonen en leven, wat in veel steden steeds duurder is. En dan heb ik het niet eens over het reizen. Wat een dilemma, want het huidige hippe credo ‘leef nu, maak je geen zorgen om later’ is weliswaar goed voor de economie, maar is het ook altijd goed voor mijzelf? Hoe en waar vind ik die financiële balans? Ik bel een hulplijn. De hulplijn van het pensioenfonds welteverstaan, nadat ik op hun site eerst wat interessante filmpjes en tabellen heb bekeken. Ik ben trots op mezelf, wat ik ben enorm goed bezig vandaag, qua pensioen.

23% salaris

Een vriendelijke dame beantwoordt geduldig al mijn vragen en begeleidt me door de tabel waarin ik precies kan zien wat het me straks kost als ik minder zou gaan werken, een half jaar op onbetaald verlof ga, of – waar het nu om draait – wat het me oplevert als ik niets doe of juist mijn NAP-inleg verhoog. Voor de laatste keer schrik ik. Mauritius? Texel? Een uurtje waterfietsen op de Amstel zal je bedoelen! Ik blijk met mijn huidige inleg na mijn 60e jaar bij pensionering nog maar 23% van mijn huidige salaris over te houden. Ik weet genoeg, waar een verkeerd geadresseerde brief al niet toe kan leiden, dat NAP is mijn toekomst. Mauritius, here I come!